Od roku siedzi przy komputerze i gra w grę

[Martinex 20]

Nasze uzależnie od gier od drugiej strony barykady:D. Post z forum o nerwicach z tematu o uzależnieniu do gier komputerowych (co Ciekawe dużo postów jest od samych graczy i ich listingi w co ile godzin grali:D).

 

Havin fun:)

 

Jedno mogę napisać: ratujcie się póki jest czas!

Mam radę dla wszystkich młodych kobiet żyjących z takimi uzależnionymi partnerami, mężami:

Ani chwili się nie wahajcie!! Nie będzie lepiej tylko każdego dnia coraz gorzej!!

Trzeba odejść i zacząć żyć z dala od uzależnionego.

Najlepiej zapomnieć lub choćby przeczekać z pół roku, rok.

To ON musi chcieć się zmienić

Wasze chcenie tylko go wnerwia, a Was ogłupia bo tracicie dystans do osądu całej sytuacji.

Jeszcze chwila, a mu uwierzycie, ze to Wami coś jest nie tak.

Bo gdyby nie Wasze zachowanie to on przecież by ...itd itd.

 

Moja sytuacja.

Mam syna 32 lata. Od roku siedzi przy komputerze i gra w grę sieciową.

Żałuję dnia w którym zaakceptowałam jego pomysł powrotu do domu. Miał być krótki urlop i po dwóch tygodnia szukanie pracy. Mam niewielką emeryturę. Razem jest łatwiej w tych trudnych czasach. Chciałam pomóc stanąć mu na nogi.

 

Nie pytajcie o więcej szczegółów, nie chce mi się już analizować przeszłości i szukać źródeł problemu.

Rok temu przeszłam zabieg z powodu raka. Teraz chyba jest ok, ale jak tak dalej będę żyła to co będzie?

Stres to mój największy wróg.

Syn nie pracuje, żyje na mój koszt i wpędza mnie w długi rachunkami za utrzymanie, prąd.

 

Zaprzecza swojemu uzależnieniu.

Najpierw pracy szukał, zza klawiatury, gdzieś poszedł zapytać - wszystko bez szału i nadmiernej gorliwości.

Teraz właściwie nie wychodzi z pokoju. Śpi do 13-tej, albo dłużej, wstaje, robi kawę, trzy minuty w łazience i komp.

 

I tak do 4, 5 godz rano. W ciągu dnia, jak się jakieś zapachy z kuchni dobywały, to do stołu, talerz umył i do kompa. O 12 w nocy remanent w lodówce i kanapki do pokoju.

I tak dzień po dniu. Z nikim się nie widuje, rzadko wychodzi z domu...już nie ma kogo prosić o pieniądze na papierosy.

 

Od trzech tygodni trwa milczenie w domu bo matka (ja) nie kupuje kawy, nie daje na tytoń, z rzadka coś ugotuje, w lodówce najczęściej margaryna i chleb. Obraził się.

Dojrzewa we mnie decyzja o sprzedaży mieszkania i wyprowadzce do innego miasta.

Co z nim zrobić? Wypchnąć na ulicę? Wynająć mu coś na krótko i zostawić samemu sobie?

 

Szukam w sobie odwagi i siły oraz potwierdzenia, że decyzja do której dojrzewam jest słuszna.

Że potrafię potem żyć z konsekwencjami tej decyzji.

Coś muszę zrobić bo się wykończę. CO zrobić?

[MCL 179]

Daj adres tego forum z chęcią sobie nastrój polepsze czytając takie bezsensowne wypociny

[Martinex 20]

W tamtym temacie piszą głównie osoby, które namiętnie grają, a jednocześnie chcą rzucić ten śmiertelnie niebezpieczny nałóg

Ostatni gostek gra od 12PM do 5AM dzień w dzień w jakiegoś MMO czy coś. Chce rzucić, ale nie za bardzo mu to wychodzi:). Podziwiam, bo ja przed konsolą dzisiaj nie potrafię wysiedzieć nawet 2 godzin, gdy kiedyś potrafiłem siedzieć po 8 godzin dzień w dzień, tak dzisiaj się zdarza że konsola może być w ogóle nie włączona .

 

Mam za to inne uzależnienie Internet .

 

[ Dodano: 2011-12-07, 15:28 ]

Masz następny rodzynek:

 

dlaczego rodzice nie rozpoznaja uzaleznienia, albo jak rozpoznaja to malo co robia?: smieszne kary na kompa pod kluczem- h&^%$e rozwiazanie

 

Jestem uzalezniony od gier/seriali juz wiele lat. teraz mam 21, a uzaleznilem sie przed pierwsza komunia,a dobilo mnie otrzymanie w podarku komputera do pokoju, co bylo bardzo modne w tamtych czasach. Bardzo szybko wykształcily sie we mnie genialne maechanizmy zwodnicze i klamstwa ktore rodzice i bliscy kupowali z latwoscia. ojciec robil kariere, matka to samo, wracali wieczorem. uwazali ze wszystko jest ok. ale nie bylo. wystarczylo zeby rodzice sie rozeznali w moim problemie. ale ja mialem swoje sukcesy, i to ich zadowalalo. dodam tlyko ze rodzice mieli swoje problemy, alkohol, matka wyjechala do niemiec, ukradkiem zostawiajac list. sporo teraxz rozmawiamy i generalnie jest ok, choc tak naprawde nigdy nic nie wiadomo.

 

bylem cholernie inteligętny mialem niesamowite sukcesy w sporcie, czytalem ludzi, . szkola podstawowa, gimnazjum, liceum, udalo mi sie zdac mature, nawet 3 przedmioty rozszerzone z wynikime 80%+, w wszystko przy spedzaniu 8h+ dziennie przy komputerze liczylem jak pojebany-ta umiejetnosc szybko zanikla, nie zdalem rozszerzonej matematyki, choc sie nie dziwie bo nie poznalem praktycznie wogole schematow matruralnych. w pewnum momencie w gimnazjum bylem bliski osiagniecia rekordu 100h tygodniowo w grze na profilu xfire, realnych godzin, nie udawanych. nie pytajcie jak to zrobilem. obecnie zawalilem studia prawnicze na uj, choc bylem cholernie blisko zdania . bez nauki, poza paroma godzinami przed egzaminem. zamierzam wyjawic calkowita prawde ojcu, ktory juz co nieco wie o moim problemmie. zrobie to lada chwila. mam nadzieje ze mowa o synu marnotrawnym go przekona. mam jedno wspaniale wspomnienie. w szkozle podstawowoej przed uzaleznieniem sie, bylem zafascynowany nauka i chcialem sie uczyc bez przerwy, poznac granice swojego umyslu. dzisiaj nie moge sie skupic na dluzej niz 1h bo wracaja mysli o grze. siegnalem dna i chce sie z tego wyrwac

[Jah_Core 23]

Haha, osiągnął szczyt "inteligęcji" i wysławiania na poziomie hard

[MCL 179]

Martinex nie prosiłem o kolejną ciekawostkę, tylko adres do forum

http://www.nerwica.com/objaw-uzale-nienie-od-gier-komputerowych-t16082-252.html

to ten temat jakby ktoś chciał poczytać.

 

W każdym razie ludzie mają nieźle najebane we łbach, współczuje

[Jah_Core 23]

Są dni kiedy grasz non-stop, a są dni, które nie pozwalają i nie dopuszczają do myśli by zanurzyć się w wirtualnym świecie - ja takie akurat mam, jedyne co teraz robię na kompie to się dokształcam i oczywiście - słucham muzy Wierzcie lub nie, wcale mnie nie ciągnie do gry ani na klocku ani też na komputerze - dziwne uczucie, kiedy nie wiesz czym się zająć po rutynowej nauce i wkuwaniu

[a_team 95]

Mnie też nie ciągnie, trochę się martwię, bo konsolę tak rzadko odpalam, że Gokuino mi piszę smsy jak jestem rano w robocie czy zdrowy jestem :lol:

[MCL 179]

Ja osobiście nigdy nie czuje się uzależniony od niczego bo to głupota po prostu. mam ochotę to gram nieco dłużej, nie mam to nie gram. Siedzę co prawda dużo w internecie i ogolnie na lapku ale tak naprawdę wiekszosc czasu spedzam na gg. Może to jedyne uzaleznienie, ale to raczej substytut rozmów w realu, bowiem w necie poznaje sie naprawde ciekawych ludziów

[Martinex 20]

MCL ja bym się nie nabijał z tych ludzi, bo różnie w życiu się układa vide Fritlz. Ja przykładowo mam depresję, która się ciągnie ze mną z dobre pięć lat. Nie pomagają ani leki ani alkohol, nic nie działa. Ale fakt za specjalnie brałem się za zaleczanie tego, tak do dziś mam wyjebane na leczenie tego

 

My chyba wyrastamy z gier poprostu .

Albo oczekujemy od nich czegoś innego niż wydawcy nam oferują.

[a_team 95]

Chyba w ciągu dnia jest tyle do roboty, że później się nie myśli o graniu, albo siądzie się przy lapku, posłucha muzy, poszlaja po www i czas do spania, bo rano znowu do pracy

[Martinex 20]

Hehe, ale kiedyś mało kto posiadał laptopa czy Internet, było więcej czasu na granie zatem.

 

Pamiętam jak kiedyś często jeździłem do kumpla brata na granie. Miał wtenczas PS1. Konsolę miał od grania, wieżę HiFi i płyty CD od słuchania muzyki. Przyjeżdżaliśmy na 12 i graliśmy do 21 popijając przy tym trunki i wcinając chipsy i inne bardzo zdrowe smakołyki. To były fajne czasy, żal mi że to przepadło bezpowrotnie. Kumpel sprzedał konsolę, potem się ożenił i wyprowadził i już nie ma czasu na takie zabawy. Brat też się ożenił, mi też pomału to grozi .

 

Pamiętam, że na dzielni dużo wówczas było graczy. Każdy kombinował jak zdobyć kasę na swoją konsolę (byliśmy wówczas młodzi, a rodzice na pytanie reagowali "sam sobie kup"). Grali wszyscy, nawet dziewczyny. Wszystko było ok, dopóki nie rozkręcił się narko biznes, wtedy wszyscy zmienili swoje zainteresowania i w ruch poszły drugi oraz alko i robienie zadym. Jako z nielicznych zostałem tutaj z sagi graczy .

 

Za tymi czasami też tęsknię. Ogólnie uważam, że kiedyś było lepiej.

[Gangst3r 601]

Chyba w ciągu dnia jest tyle do roboty, że później się nie myśli o graniu, albo siądzie się przy lapku, posłucha muzy, poszlaja po www i czas do spania, bo rano znowu do pracy

To szczególnie dotyczy się mnie teraz

[Jah_Core 23]

Ciekawe, jak to jest się uzależnić od komputera trzeba mieć talent, na serio. Przykładowo mi gra nudzi się po 30 minutach rozgrywki, a później null i foch

[MCL 179]

Ciekawe, jak to jest się uzależnić od komputera trzeba mieć talent, na serio. Przykładowo mi gra nudzi się po 30 minutach rozgrywki, a później null i foch

Nie chodzi o samo granie, na przykład może chodzić o to, że przychodzisz do domu i pierwsze co musisz zrobić to sprawdzić maila, gg, czy ktoś nie napisał odpowiedzi na twój temat na xboxarcade, a potem bezproduktywnie spędzasz przed nim czas, mogąc w tej chwili robić coś bardziej opłacalnego. Ale, to też kwestia podejścia, bo jeżeli taką osobę jest jeszcze ktoś w stanie wyciągnąć na to piwo czy zwykłe połażenie i pogadanie, to nie ma zasadniczo sprawy Gorzej jak ktoś cały czas tak siedzi i ma gdzieś bodżce zewnętrzne